Zoals de etymologie van het woord televisie aangeeft (‘ver-zicht’) is de belangrijkste eigenschap van televisie het tonen van plekken en gebeurtenissen waar de kijker normaal geen toegang tot zou hebben. Precies zo functioneren deze televisiejournaals: ze bieden de kijkers informatie vanuit verschillende plekken op verschillende momenten, die zonder het medium televisie onbereikbaar voor ze was geweest. Op deze manier draagt televisie bij aan de uitbreiding van het zicht van de kijker, het verwijdt de blik. Maar televisie is niet alleen een visueel medium, het spreekt tegelijkertijd andere zintuigen aan. Televisie is bijvoorbeeld ook een medium dat de tast aanspreekt. Het onderhoudt dus niet alleen een visuele/auditieve relatie, maar ook een tactiele relatie met de kijker. Het zichtbaar en hoorbaar maken van de val van de muur maakt het voor kijkers bereikbaar, bijna tastbaar (McLuhan, 1964: 358). Voorbeelden hiervan zijn de eerste beelden van de protesterende menigte, waar beeld en geluid samenvallen met de boodschap van de commentator. Tekstueel, via een voice-over wordt de kijker duidelijk gemaakt wat de situatie is, visueel en auditief is dit meteen zichtbaar en hoorbaar: “Die Mauer muss Weg!”. Door deze uitbreiding van de zintuigen is televisie een uitbreiding of verlenging van de mens: ‘The extension of man’ (McLuhan).
lees verder...
terug naar de inleiding
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten