Pierre Nora

Nora beschrijft in zijn omvangrijke collectie boeken over de lieux de mémoire een scala aan plaatsen die samen de nationale identiteit van Frankrijk lijken te vormen. Nora’s begrip van lieux de mémoire blijft niet alleen beperkt tot topografische plekken. Het woord lieu, plaats, zo legt Wesseling uit, wordt vooral gebruikt als beeldspraak, en in die zin kan er van alles onder vallen: de lieux de mémoire vormen een “abstract en symbolisch begrip dat beoogt om het “herinneringselement” dat met bepaalde zaken, woorden en begrippen verbonden is los te maken en te laten zien” (Wesseling: 12). Lieux de mémoire gaan daarmee verder dan een geschiedenisboek of een historische canon: “memory takes root in the concrete, in spaces, gestures, images and objects; history binds itself strictly to temporal continuities, to progressions and to relation between things” (Nora, 1989: 9).